طبقه بندی گیاهان

سلسله گیاهی شامل نباتات متنوعی است که انسان از زمان های قدیم برای بهره برداری بهتر،
اقدام به دسته بندی آنها کرده است. دانشمندان این طبقه بندی را طی سالیان متمادی با معیارهای مختلفی صورت داده اند. یکی از این تقسیم بندی ها، طبقه بندی علمی است که در آن،شباهت ها و اختلاف های ظاهری و ساختمانی گیاهان مبنای تقسیم بندی گیاهان است و در منابع علمی استفاده میشود.در طبقه بندی گیاهان باغبانی، معیارهای متفاوتی استفاده شده است: طول عمر، محل پرورش و دیگر عوامل مؤثر در رشد گیاه.
طبقه بندی گیاهان بر اساس
طول عمر
1. گیاهان یکساله: گیاهانی هستند که دوره رشد آنها از کاشت بذر تا گل دهی و تولید بذر، یک سال طول می کشد. گل اطلسی و مینا و بسیاری از گل های باغچه از این گروه هستند.
۲. گیاهان دوساله: طول دوره رشد این گیاهان از کاشت بذر تا گل دهی و تولید بذر، دو سال طول می کشد. این گروه از گیاهان معمولا در سال اول، رشد رویشی دارند و در سال دوم، گل و بذر تولید می کنند. از جمله این گیاهان می توان به شب بو و قرنفل اشاره کرد.
٣. گیاهان چندساله: طول مدت عمر این گیاهان بیش از دو سال است و گیاهان دائمی محسوب می شوند. اکثر گیاهان آپارتمانی جزو این گروه از گیاهان باغبانی هستند.
طبقه بندی گیاهان زینتی بر اساس محل پرورش
1. گیاهان باغچه ای و فضای آزاد: این گروه از گیاهان به علت مقاومت در برابر عوامل محیطی فضای آزاد، در باغچه کشت می شوند. این گیاهان به دو دسته گیاهان چوبی و علفی تقسیم بندی می شوند و آنها نیز در دسته های متعددی قرار می گیرند. گیاهان متعددی از جمله بنفشه فرنگی، رعنا زیبا و جعفری در این گروه هستند.
۲. گیاهان گلخانه ای: این گیاهان تحمل تغییرات زیاد عوامل محیطی از قبیل دما و نور را ندارند و برای رشد مناسب، در گلخانه یا محل هایی که تغییرات عوامل محیطی در آنجا کمتر است مانند آپارتمان ها، نگهداری می شوند. این گروه از گیاهان به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که گل ها و گیاهان درون خانه ای (آپارتمانی) یکی از این دسته هاست. گل ها و گیاهان آپارتمانی تنوع زیادی داشته، دو گروه عمده دارند:
فصل دوم : آشنایی با عوامل محیطی مؤثر در رشد گیاهان
در رشد گیاهان، عوامل متعددی دخالت دارد. این عوامل شامل دو دسته عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی است. عوامل ارثی بیانگر استعدادهای بالقوه گیاه است و عوامل محیطی زمینه بروز این استعدادها را فراهم می کند. در صورتی که عوامل محیطی شناسایی و به مقدار لازم
برای گیاه فراهم شود، رشد گیاه حداکثر خواهد بود. عوامل محیطی مؤثر بر رشد گیاهان عبارت
است از: نور، دما، آب، رطوبت نسبی هوا و خاک. به طور مختصر به این عوامل اشاره می شود:
نور
نوعی انرژی است که از خورشید ساطع می شود و برای اعمال حیاتی گیاه همانند فتوسنتز لازم است. اگرچه نور نقش مهمی در رشد گیاه بر عهده دارد، اشعه مستقیم آن برای اکثر گیاهان آپارتمانی مضر است. عکس العمل گیاه نسبت به نور از سه جنبه شدت نور، طول مدت تابش و نورگرایی بررسی می شود. گیاهان از نظر عکس العمل به هر کدام از این جنبه ها به گروههای مختلفی تقسیم می شوند که در اینجا به تقسیم بندی آنها از نظر شدت نور و طول مدت تابش می پردازیم. گیاهان از نظر شدت تابش نور به سه دسته تقسیم می شوند: 1. گیاهان سایه دوست: این گیاهان به نور مستقیم آفتاب نیاز ندارند؛ بلکه نیازمند شدت نور بین _
۲۵ تا ۵۰ درصد نور طبیعی هستند. گل هایی مانند سرخس، فیکوس، پتوس و عشقه یا پاپیتال از جمله این گیاهان هستند. این گونه گیاهان را می توان با فاصله کمی از پنجره های رو به شمال
پرورش داد.
۲. گیاهان آفتاب دوست: این گیاهان برای رشد مناسب، به شدت نوری معادل ۱۰۰درصد
نور طبیعی احتیاج دارند. کاکتوس ها، گیاهان گوشتی و رز جزو این گروه محسوب می شوند. این گونه گیاهان را باید با فاصله کمی از پنجره های رو به جنوب که بدون پرده هستند، قرار داد. ٣. گیاهان سایه آفتاب دوست: نور غیرمستقیم آفتاب نیاز نوری آنها را برطرف می کند. گیاهانی
مثل حسن یوسف، سجافی، دراسنا و خورشیدی در این دسته قرار می گیرند. این گونه گیاهان را باید در منازل در کنار پنجره های شرقی یا غربی قرار داد. تقسیم بندی گیاهان از نظر طول مدت تابش نور خورشید این چنین است: 1. گیاهان روز کوتاه: این گیاهان برای گل دهی به کمتر از ۱۲ ساعت روشنایی در شبانه روز نیازمندند. از جمله گیاهان این گروه می توان به داوودی، آزالیا و سیکلامن اشاره کرد. ۲. گیاهان روزبلند: گل دهی در این گیاهان در روزهای بلند که طول دوره روشنایی، حداقل ۱۴ ساعت در شبانه روز باشد، اتفاق می افتد. هورتانسیا، آلاماندا و اطلسی در این دسته قرار می گیرند. ٣. گیاهان بی تفاوت: تشکیل گل در این گیاهان تابع طول روز نیست. بنفشه آفریقایی، گاردنیا وآبوتیلون از جمله این گیاهان هستند.
دما
دما یکی از عوامل مهم مؤثر در رشد گیاهان است که در اعمال مختلف گیاه از قبیل فتوسنتز، تنفس، گلدهی و رنگ برگها تأثیر می گذارد. گیاهان آپارتمانی از نظر نیاز دمایی به سه گروه تقسیم می شوند: 1. گیاهانی که به هوای خنک نیاز دارند. دمای لازم برای رشد آنها حداقل ۵ تا ۸ درجه و حداکثر ۱۶ درجه سانتی گراد است. آروکاریا، آکوبا، سجافی و بنفشه از جمله این گیاهان محسوب می شود. ۲. گیاهانی که به هوای معتدل نیاز دارند. حداقل دمای لازم برای رشد آنها ۱۰ تا ۱۳ درجه و حداکثر ۲۱ درجه سانتی گراد است. هورتانسیا، آزالیا، برگ عبایی، مارچوبه، فیلودندرون و کالادیوم در این گروه قرار دارند.
٣. گیاهانی که به هوای گرم نیاز دارند. حداقل دما برای رشد این گیاهان ۱۶ درجه و حداکثر
۳۰ درجه سانتی گراد است. کاکتوس ها، آنتوریوم، دیفن باخیا، گلوکسینا و کروتن از این گروه
محسوب می شوند.
گیاه مواد معدنی ضروری خود را به شکل محلول در آب توسط ریشه جذب می کند. بخش اعظم اندام های گیاهی از آب تشکیل شده است و در صورتی که گیاه با کمبود آب مواجه شود، شادابی خود را از دست میدهد و از بین می رود. در مقابل، دادن آب زیاد به گیاه موجب بروز کمبود اکسیژن در محیط ریشه گیاه می شود و پوسیدگی ریشه و از بین رفتن گیاه را در پی خواهد داشت. همچنین کیفیت آب و میزان املاح موجود در آن نیز در گیاه تأثیر می گذارد. اینکه چه مقدار و در چه فاصله زمانی به گیاه آب بدهیم، نسبت به نوع گیاه متفاوت است که بعدا به آن اشاره خواهیم کرد.
گیاهان از نظر مقدار آب لازم به گروه های زیر تقیسم می شوند: 1. گیاهانی که به آب زیاد نیاز دارند. این گیاهان به مقدار آب زیادی نیاز دارند و بستر کاشت آنها باید همیشه مرطوب باشد. از جمله این گیاهان میتوان به نخل مرداب، کروتن، مارانتا، برخی از انواع دراسنا، هورتانسیا و سرخس اشاره کرد. ۲. گیاهان با نیاز آبی متوسط: این گروه از گیاهان می توانند خشکی را تا حدودی تحمل کنند و سطح خاک گلدان اگر خشک شود، صدمه نمی بینند؛ اما این خشکی نباید طولانی باشد. آروکاریا، بگونیا، پتوس، شفلرا، پپرومیا، بنفشه آفریقایی و فیکوس ها در این دسته از گیاهان قرار دارند. ٣. گیاهان مقاوم به خشکی: برای این گیاهان، پس از خشک شدن کامل خاک، آبیاری صورت می گیرد. البته تأخیر زیاد در آبیاری، به گیاه صدمه می زند. انواع کاکتوس، سانسوریا، یوکا، سدم و گیاهان گوشتی جزو این گروه از گیاهان محسوب می شوند.

رطوبت نسبی هوا
درصدی از رطوبت که در درجه حرارت و فشار مشخص در هوا وجود دارد، رطوبت نسبی نامیده می شود. هر چه این میزان کمتر باشد، میزان تبخیر و تعرق از گیاه و سطح خاک افزایش می یابد. گیاهان آپارتمانی از نظر نیاز به رطوبت نسبی هوا، به سه دسته تقسیم می شوند: 1. گیاهانی که نیاز زیادی به رطوبت هوا دارند. این گیاهان به رطوبت نسبی ۷۵ درصد و بیشتر نیاز دارند. از جمله این گیاهان می توان به سرخس، بنفشه آفریقایی، آگلونما، کروتن، آروکاریا، کالادیوم و فیلودندرون اشاره کرد. ۲. گیاهانی که نیاز متوسطی به رطوبت هوا دارند: برای رشد مناسب این گیاهان، رطوبت نسبی هوا باید حداقل در حدود ۵۰ درصد باشد. اینها نمونه هایی از این گیاهان هستند: برگ بیدی، سیکلامن، مارچوبه و فیتونیا. ٣. گیاهانی که نیاز کمی به رطوبت نسبی هوا دارند. این گیاهان رطوبت نسبی اندک تا ۲۵ درصد را تحمل می کنند. برخی از این گیاهان عبارت اند از کاکتوسها، برگ انجیری و گیاهان گوشتی

آشنایی با گیاهان آپارتمانی

آشنایی با گیاهان

شناسایی اندام های گیاه
در پرورش و نگهداری گیاهان آپارتمانی، با موجودات زنده ای به نام گیاه سروکار داریم. گیاهان تنها جاندارانی هستند که تولیدکننده اند و با استفاده از مواد ساده موجود در طبیعت و نور خورشید، مواد غذایی ضروری برای موجودات روی زمین را تأمین می کنند. پی بردن به خواسته های گیاهان، مستلزم شناخت اجزای تشکیل دهنده آنهاست. اکثر گیاهانی که در منازل و آپارتمان ها نگهداری می شوند، از نظر تقسیم بندی گیاهی جزو عالی ترین طبقه گیاهی محسوب می شوند. این گیاهان ریشه، ساقه، برگ و گل دارند. در این بخش به طور مختصر به شناسایی و شرح وظایف و عملکرد اجزای گیاه پرداخته شده است.
ریشه
اولین عضوی که پس از کاشت دانه از آن خارج می شود، ریشه است که به سمت مرکز زمین رشد می کند. ریشه از چندین قسمت تشکیل شده است: کلاهک، منطقه مریستمی، منطقه رشد طولی و منطقه تارهای کشنده. کلاهک ریشه وظیفه حفاظت از منطقه مریستمی را بر عهده دارد. منطقۂ مریستمی و منطقه رشد طولی ریشه، وظیفه رشد ریشه را بر عهده دارد و منطقه تارهای کشنده، محل اصلی جذب آب و مواد معدنی لازم برای گیاه است.
ریشه در گیاهان، چند وظیفه عمده بر عهده دارد
- جذب آب و مواد معدنی لازم برای گیاه؛
- نگهداری (استقرار) گیاه در بستر کاشت؛
- ذخیره مواد غذایی که در برخی گیاهان همانند هویج یا گل کوکب مشاهده می شود.
ساقه
جوانه اولیه بذر پس از خروج ریشه از آن ظاهر می شود و به سمت بالا رشد می کند. این قسمت، ساقه گیاه را تشکیل می دهد. وظایف عمده ساقه در گیاه عبارت است از: استوار نگه داشتن اندام های هوایی گیاه شامل برگها و گلها و میوه ها، انتقال مواد غذایی، ساختن و ذخیره مواد غذایی 
ساقه از سه بخش عمده تشکیل شده است: جوانه، گره و یقه. یقه محل اتصال ریشه به ساقه
است. گره به برآمدگی های روی ساقه جوان که برگها از آن خارج می شوند، گفته میشود.
فاصله بین هر دو گره، میان گره نامیده می شود. جوانه در حقیقت ساقه بسیار کوچکی است که
به وسیله پوشش های محکمی پوشیده شده است. جوانه ها یا انتهایی هستند یا جانبی.
ساقه در گیاهان به سه گروه عمده تقسیم می شود: ساقه هوایی، ساقه زیرزمینی و ساقه آیی. هرکدام از اینها انواع مختلفی دارند.
برگ
برگها بر اثر رشد جوانه های انتهایی و جانبی تولید می شوند. برگها از دو قسمت اصلی پهنک و دم برگ تشکیل شده اند. پهنک برگ از سه بخش تشکیل شده است: روپوست، میان برگ و دسته های آوندی (رگبرگ). مهم ترین وظیفه برگ در گیاه، عمل فتوسنتز است. در فتوسنتز، شیره خام گیاه که شامل مواد ساده آب و مواد معدنی است، به شیره پرورده (هیدراتهای کربن) تبدیل می شود. همچنین بیشترین تعرق گیاه (خروج آب به شکل بخار از سطح برگ) که موجب حرکت آب و مواد معدنی از ریشه به سمت اندام های هوایی می شود، توسط برگ صورت می گیرد.

برگهای گیاه را بر اساس شکل ظاهری، ترتیب قرار گرفتن روی ساقه، اتصال به ساقه، رگبرگ و ... تقسیم بندی می کنند.
گل دستگاه تولیدمثل گیاه است. گل مجموعه برگ های تغییر شکل یافته است که بر روی ساقه گیاه قرار می گیرد. وظیفه اصلی گل تولید میوه و دانه است. هر گل از قسمت های زیر تشکیل شده است:|
.. دم گل: گل را به ساقه متصل می کند.

۲. برگچه: در محل اتصال دم گل به ساقه وجود دارد. برگچه در برخی گیاهان همانند گل شیپوری، قیف مانند است و قسمت زینتی گل را تشکیل میدهد.
٣. نهنج: در انتهای دم گل به شکل برجسته در آمده است و محل استقرار سایر اجزای تشکیل دهنده گل است. البته در برخی گلها برجسته نیست.
۴. کاسبرگ (کاسه گل): مجموع برگ های سبز رنگی که در قسمت خارجی گل دیده می شود.

البته کاسبرگهایی نیز وجود دارد که سبزرنگ نیستند؛ مثل  گل لاله و زنبق. تعداد کاسبرگ در گیاهان متفاوت است.
۵. گلبرگ (جام گل): مجموعه برگهای رنگین که معمولا بعد از کاسبرگ قرار دارند و زیبایی
گل ها عموما از آنها نشئت می گیرد.
۶. نافه گل: اندام زایای نر گیاه محسوب می شود و شامل تعدادی پرچم است. هر پرچم از دو قسمت ساک و میله تشکیل شده است. دانه گرده که سلول جنسی نر گیاه است، در بساک پرچم تشکیل می شود.

۷. مادگی: درونی ترین بخش گل است و اندام ماده گیاه محسوب می شود. از سه بخش تشکیل شده است: کلاله، خامه و تخمدان. تخمک گیاه که سلول جنسی ماده گیاه است، در
تخمدان مادگی به وجود می آید.
تقسیم بندی های مختلفی در گیاهان بر اساس اجزای تشکیل دهنده گل صورت گرفته است. | از آن جمله می توان به تقسیم بندی گیاهان بر اساس نوع گلبرگ (جداگلبرگ، پیوست گلبرگ، |
بدون گلبرگ)، اندام زایای گل (یک پایه، دوپایه، هرمافرودیت) اشاره کرد.

نگهداری از گیاه بنفشه آفریقایی

بنفشه آفریقایی

 

ژستریاسه GESNERIACEAE به آفریقای شرقی (تانزانیا) تعلق دارد. گفته شده این گیاه اول بار در سال ۱۸۹۲ توسط یک نظامی آلمانی به نام «سنت پل» در تانزانیا شناسایی شد، به همین دلیل نام سنت پلیا برای آن انتخاب گردید.
مشخصات ظاهری
اندازه گیاه در جنس های مختلف متفاوت است. رنگ گل هایش متنوع بوده و در طول سال گل میدهد.

مراقبت های لازم
نور
این گیاه بسیار دوستدار روشنایی است؛ در زمستان باید از نور کامل آفتاب بهره مند شود اما بهتر است در تابستان از تابش مستقیم آفتاب محافظت گردد. در صورتی که بخواهیم بنفشه آفریقایی  را در محیط سرپوشیده و کم نور پرورش دهیم می توانیم از لامپهای فلورسنت (مهتابی) استفاده کنیم، این لامپ ها باید در فاصله سی تا چهل سانتی متری گیاه نصب شوند. لازم نیست چراغها به طور مرتب روشن باشند، بلکه می توانید در ساعات مشخص چراغ ها را خاموش کنید. مزیت استفاده از نور مصنوعی نسبت به نور آفتاب اینست که برگها دچار سوختگی نخواهند شد.
آبیاری
در مورد مقدار آب و فاصله زمانی بین دو آبیاری عواملی چون نور، گرما، خاک، جنس و حجم گلدان و سن گیاه دخالت دارد. ریشه بنفشه آفریقایی نسبت به آب زیاد حساس است و دچار پوسیدگی می گردد. بنابراین بهتر است در مورد مقدار و دفعات آبیاری توجه بیشتری داشته باشید و این کار را با دقت و احتیاط کامل انجام دهید.

بهترین زمان برای آبیاری بنفشه آفریقایی موقعی است که خاک کاملا خشک شده و گیاه احتیاج زیادی به آب داشته باشد؛ اگر هنوز خاک خیس است به گیاه آب ندهید. با لمس کردن خاک می توانید از خشکی آن مطمئن شوید. مقدار آب در هر مرتبه آبیاری باید به اندازه ای باشد که آب از منفذ زیر گلدان خارج نشود.
از پاشیدن آب روی برگ های گیاه خودداری کنید.
یکی از روش هایی که امروزه برای آبیاری بنفشه آفریقایی مرسوم شده، استفاده از زیر گلدانی گود است. در این روش زیر گلدانی را از آب پر کنید، بعد از پانزده دقیقه آب از راه منفذ کف گلدان جذب خاک می گردد. بعد آب اضافی زیر گلدانی را خالی کنید.
خاک
برای پرورش بنفشه آفریقایی از خاکبرگ آماده استفاده کنید.
کود
در فصول گرم هر پانزده روز یک بار به وسیله غذاهای کمکی، گیاه را تقویت کنید.
تکثیر
برای ازدیاد بنفشه آفریقایی می توانید از سه روش کاشت بذر، قلمه برگ و تقسیم بوته استفاده کنید.
قلمه برگ
این یکی از بهترین و آسان ترین روشهای تکثیر بنفشه آفریقایی است. زمان مناسب برای این نوع تکثیر فصل تابستان است

 در این روش ابتدا بهترین برگ ها را انتخاب کنید و آنها را با قیچی یا چاقو از انتهای دمبرگ بچینید.

برگ بریده شده را از ناحیه دمبرگ در آب قرار دهید تا ریشه دار شود.
قلمه ها را در خاک هم می توانید ریشه دار کنید. بهتر است قلمه ها را از قسمت میانی ساقه بردارید. مناسب ترین درجه حرارت برای ریشه زایی قلمه ها ۲۵ درجه سانتیگراد است.
قراردادن نایلون روی گلدانی که قلمه ها در آن کاشته شده اند موجب افزایش رطوبت نسبی می شود و به سرعت ریشه زایی کمک می کند.
در شرایط مناسب، قلمه برگ بعد از پانزده روز تا یک ماه دارای ریشه می شود.
تقسیم بوته
این روش راه ساده ای برای ازدیاد بنفشه آفریقایی است. زمانی که گیاه بنفشه آفریقایی رشد کافی کرد از کنار بوته، پاجوش های کوچکی رشد می کند که می توانید از آنها برای ازدیاد گیاه استفاده
کنید.
کاشت بذر
- با استفاده از نور مصنوعی و تنظیم درجه حرارت مناسب می توان در هر زمانی به کاشت بذر اقدام کرد.
برای کاشت بذر در شرایط مصنوعی، درجه حرارت را روی ۲۵ - ۲۰ درجه سانتیگراد تنظیم نمایید و روزانه به مدت دوازده ساعت چراغ ها را روشن کنید. همه روزه قدری آب روی خاک اسپری کنید.

عوارض و حساسیتها
بنفشه آفریقایی نسبت به خیس بودن برگها حساسیت دارد و نباید آب روی برگهایش پاشیده شود. در صورتی که حجم گلدان بزرگ باشد یا خاک از مواد غذایی کافی برخوردار نگردد، گیاه گل
نمی دهد یا این که گلها ریز و کوچک می مانند. در این صورت بعد از تعویض گلدان و اضافه نمودن مواد غذایی به خاک، گیاه را تقویت کنید. گل های پژمرده و کوچک را جدا کنید.
بیماریها
مهم ترین بیماری های بنفشه آفریقایی منشاء ویروسی یا قارچی دارند.
رطوبت زیاد موجب انتشار بیماری های قارچی می شود. نوعی قارچ به نام پیتیوم التیموم
Pythium ultimum موجب پوسیدگی قسمت های بالایی گیاه می گردد. اسیدی بودن
خاک، نداشتن زهکشی مناسب و خیس شدن برگها این بیماری را شدت می دهد.
اگر گیاه در محیط بسته و بدون تهویه قرار بگیرد یا رطوبت نسبی هوا زیاد باشد، و همچنین قرار گرفتن در سرمای زیاد و گرمای بیش از اندازه روز و تاریکی های طولانی موجب شیوع قارچهای سفید رنگ می گردد. علامت این بیماری، خاکستری و گرد آلود شدن سطح برگهاست. اسپری نمودن سموم قارچ کش روی برگ های آلوده و نگهداری صحیح گیاه، موجب بهبودی و سلامتی بنفشه آفریقایی می گردد.

پیتوس

پتوس (با نام علمی:
spp . Scindapsus یا از خانواده ی Araceae pothos)
پتوس گیاهی برگ زینتی و  گیاه آپارتمانی است. برگها قلبی شکل اند. بسیاری از گونه ها حالت بالارونده دارند و تا سقف بالا می روند. دو نوع دارد: پتوس برگ معمولی و پتوس برگ ابلق. با اینکه هر دو مقاوم به سایه هستند، ولی نوع ابلق آن، نیاز به نور کمی بیشتر برای تشکیل رنگیزه | دارد. در صورتی که نور کافی دریافت نکند، برگها به سبزی گرایش پیدا می کنند. پتوس ها، در منازل به راحتی قابل نگهداری هستند. نیاز به نور مستقیم خورشید ندارند، و در صورت دریافت نور
مستقیم، آفتاب سوختگی بصورت تاول و سوختگی روی برگ ها نمود پیدا می کند. مقاوم به رطوبت کم محیط است و در صورتیکه رطوبت بسیار بالا باشد، برگها خیلی پهن و درشت می شوند. با اینکه به راحتی روی دیوار قابل هدایت است، اما ممکن است در قسمت های بالایی و نزدیک به سقف، در اثر تجمع گرما دچار سوختگی شود و در نتیجه گیاه بد شکل می شود. 
چون برگ زینتی است به آبیاری و مواد غذایی گیاه باید توجه شود. دوره آبیاری ۲-۱ بار در هفته و هر ماه ۱ بار استفاده از کود مایع مناسب این گیاه است.
روش تکثیر:
این گیاه در محل گره ساقه، به راحتی تولید ریشه ی نابجا می کند. پس می توان از محل همین گره ها قلمه گرفت و در ماسه قرار داد تا ریشه دار شوند. از تقسیم بوته هم می توان برای تکثیر آن استفاده کرد.